کدام ساز برای تک نوازی بهتر است؟
تک نوازی اگر تکی نواختن باشد برای همه‌ی سازها شدنی است. اما به نسبت امکانات آن ها مشخص می‌شود که کدام یکی برای تنها نواختن به درد بخور تر است.
جواب مشخص است، پیانو. نه به خاطر این که ساز مادر حساب می‌شود، چون که سر تا سر پیانو در اختیار ما است تا بیشترین صدا ها را با هم بنوازیم.
این می‌تواند به جای چندین ساز ما را پشتیبانی کند. مثلاً در سبک های شلوغی مثل جاز و زیر مجموعه های آن که در آموزش پیانو از پیچیده ترین و سخت ترین سبک ها هستند، یک سبک وجود دارد به اسم بوگی ووگی که کارگران و کارکنان قطار ها و کارخانه ها با الهام گیری از صدای ریل راه آهن و کارخانه ساخته اند. در نتیجه بسیار شلوغ و پر سر و صدا است و این موسیقی فقط با یک پیانو نواخته می‌شود. اما اگر با گیتار بوگی ووگی بزنیم، به چهار نوازنده و ساز نیاز است. هر قسمت پیانو می تواند به جای یک گیتار کار کند و کار چهار نفر نوازنده را یک نوازنده انجام دهد.
کید جرت/ جزیست
به جز تنهایی نواختن، دوئت یا دونوازی با پیانو هم خیلی معمول و خوب است. پیانو را می توانیم با یک ساز زهی مثل ویولن یا ویولن سل و خانواده ی زهی ها بنوازیم، با آواز و ساز های بادی و تقریباً بیشتر سازها، می شود پیانو نواخت.
ویژگی خاصی که ممکن است از نظر بعضی از هنرجو های این ساز سخت باشد، همین است که چندین خط موسیقی را می‌توان با آن اجرا کرد. بخصوص در قطعه های کلاسیک (باروک/کلاسیک/رمانتیک و این خط تاریخی منظور ما است). این ویژگی برای یک ساز فوق العاده است اما اگر دقیقاً درک نشود که این همه صدا در آن چکار می کنند باعث سختی در تمرین می شود. اگر از نظر تکنیکی این جور قطعات برای شما سخت است می‌توانید از درس های ساده و خلوت تر شروع کنید.
یک شوخی انگلیسی زبان درباره ی پیانو می گوید نگران نباشید، ۸۸ کلید و ۱۰ انگشت در اختیار ماست!
[button color=”red” size=”medium” link=”https://www.chargah.ir/wp-content/uploads/2021/09/taknavazi.mp4″ icon=”” target=”false”]دانلود ویدیو[/button]